1980
Herman Parmentier begon pas op zijn 19 met atletiek. Toch troonde hij vrij snel uit tot de beste langeafstandsloper van de atletiekclub Eendracht Aalst.
"Parmentier behaalde alle clubrecords van de drie kilometer tot de marathon. Hij behaalde verder ook 3 maal goud tijdens de nationale kampioenschappen op de 10 kilometer in de B-categorie. Een andere merkwaardige prestatie leverde de nationale kampioen in de marathon van New York. Daar legde hij beslag op een 23ste plaats. Een hele prestatie als je weet dat er 16.000 deelnemers waren."
Bron tekst: De Voorpost | 8 mei 1981
Bron afbeelding 1: De Voorpost | 30 mei 1980
Bron afbeelding 2: De Voorpost | 23 januari 1981
HERMAN PARMENTIER
1981
Jürgen Goossens was amper 4 toen hij zich al goed boven water kon houden. Toch is hij pas op zijn 11 gestart met competitiezwemmen. Zijn doel: de grote Marc Lemmens doen vergeten. Jürgen was erg gedreven en focuste maar op twee dingen: school en zwemmen.
"Op één jaar tijd heb ik er op de 200 meter, 20 seconden afgeknaagd en deed nu als beste tijd 2.38.2. Wat de 100 meter rug betreft is mijn beste tijd 1.17.2. Dat betekent tevens dat ik op beide afstanden de klubrekords van Marc Lemmens, die lang op de tabellen stonden, naar de vergeethoek heb gezwommen."
JÜRGEN GOOSSENS
1982
Guido Vinck is geen alledaagse sportlaureaat. In tegenstelling tot Lucien Van Impe, Nicole Van Den Broeck of Martine Verbreydt die zich sportlaureaat mogen noemen in een bekende sporttak (en waarbij in het oog springende resultaten meteen groot nieuws waren), verrast Guido Vinck in het werphengelen.
Werphengelen of casting is een sport die vooral in Amerika werd gespeeld. Casting is op afstand en precisie werpen met een werp- en vliegenhengel. Toch wist Vinck deze sport ook hier meer in de belangstelling te plaatsen. Vinck leverde namelijk meerdere uitzonderlijke prestaties: hij was niet alleen Europees recordhouder, hij behaalde ook goud op toernooien van Engeland, Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. In 1981 won hij misschien wel de mooiste titel: wereldkampioen. Hij veroverde goud op de Wereldspelen in Santa Clara (Californië).
GUIDO VINCK
Bron tekst: Voor Allen | 26 december 1975
Bron afbeelding 1&2: Voor Allen | 26 december 1975
Bron afbeelding 3: De Voorpost | 12 maart 1982
Bron afbeelding 4: De Voorpost | 22 januari 1982
1983
Als kampioen van België cyclo-cross en zilveren medaille winnaar op het WK te Birmingham werd Werner Van Der Fraenen met eenparigheid van stemmen gekozen als sportlaureaat 1983.
"Dat de Belgische Cyclocross met Van Der Fraenen er een kampioen bij had, was vanop jonge leeftijd al duidelijk. Amper 16 jaar was Van Der Fraenen wanneer hij zijn talent onderstreepte: In de laatste ronde van het provinciaal kampioenschap te Bellem (met 103 deelnemers), liet Van Der Fraenen het peleton achter zich, achterhaalde hij 5 weglopers en liet ook die in de steek." Deze winst zette meteen de toon voor zijn verdere carrière.
WERNER VAN DER FRAENEN
Bron tekst: De Gazet van Aalst | 21 maart 1983 |
Bron tekst: Nieuwe Gazet van Aalst | 18 juni 1982
Bron tekst 2: Blog Debefly - Le Coin Mouche - Guido Vinck – deel II
Bron afbeelding 1: De Gazet van Aalst | 21 maart 1983 |
Bron afbeelding 2: Blog Debefly - Le Coin Mouche - Guido Vinck – deel II
Bron afbeelding 3: Nieuwe Gazet van Aalst | 18 juni 1982
Bron tekst: De Gazet van Aalst | 8 april 1983
Bron tekst: De Voorpost | 14 mei 1976
Bron afbeelding 1: De Voorpost | 4 februari 1983
Bron afbeelding 2: De Voorpost | 27 januari 1984
Bron afbeelding 3&4: De Voorpost | 30 januari 1987
1984
SONJA VETTENBURG
Bron tekst: De Voorpost | 8 januari 1988
Bron tekst: De Voorpost | 27 juli 1984
Bron afbeelding 1&2: De Voorpost | 27 juli 1984
Bron afbeelding 3: De Voorpost | 27 juli 1984
Sonja Vettenburg heeft van jongs af aan bewezen een echte doorzetter te zijn, wat later resulteerde in een prachtige carrière pistoolschieten.
Als jonge fietser werd Vettenburg gegrepen door een personenwagen, met alle gevolgen van dien: een levenslang letsel aan haar voet.
Toch liet Vettenburg de moed niet zakken, en haar groot potentieel in schieten zag ook trainer Noël Strubbe. Met haar vaste hand, scherpe blik en met de nodige concentratie werd Vettenburg niet enkel Belgisch, maar ook Europees en zelfs Olympisch kampioene.
In 1984, het jaar dat Vettenburg verkozen werd als sportlaureaat van de stad Aalst, behaalde ze de zilveren medaille op Paralympische Spelen. 4 jaar later, in 1988, won ze de gouden medaille op de Paralympische Spelen en in 1992 nam ze zelfs deel aan de Olympische Spelen in Barcelona.
1985
Godelieve Roggeman (toen 45 jaar), een sportieve moeder (van twee) en onderwijzeres van beroep, bracht vanop de masters* in 1985 twee wereldrecords en evenveel gouden medailles mee naar huis. Ze werd wereldkampioene op de 800 m en de 1500 m. Dit was het resultaat van een naar eigen zeggen "intensieve, harde training met dagelijkse zelfoverwinningen en tal van opofferingen."
De prestaties van Roggeman werden bekroond met de titel van sportlaureaat van de stad Aalst in datzelfde jaar.
*Masters is binnen de atletiek de benaming voor atleten vanaf 35 jaar.
GODELIEVE ROGGEMAN
Bron tekst: Godelieve Roggeman
Bron tekst: De Voorpost | 5 juli 1985
Bron afbeelding 1&2: De Voorpost | 5 juli 1985
1986 & 1988
Dat Jean-Pierre Meert een algemeen karatekampioen is, kan afgeleid worden uit zijn indrukwekkend palmares. Jean-Pierre behaalde tal van titels, zowel op provinciaal, federaal, nationaal als internationaal niveau.
In 1987 vertrok Meert naar Japan, wat ongetwijfeld een buitengewone gebeurtenis was die zijn latere carrière mee vorm heeft gegeven: "In 1987 vertrok ik naar Japan om er gedurende 1 maand aan de “TAISHO UNIVERSITEIT” te trainen. Er werd dagelijks getraind... Ik vertrok telkens met een bang hart naar de trainingen. Het was er letterlijk vallen en opstaan. Hun startsnelheid lag hoger, ze hadden meer weerstand, en die combinatie maakte het trainen daar moordend.
Ik mocht toen overnachten bij de nationale trainer Ida Sensei. Ik sliep in zijn Dojo op een klein luchtmatrasje op de grond. Ik putte de moed om verder te doen uit het feit dat er nog collega’s van de Belgische nationale ploeg de revue gepasseerd waren en hun verblijf met succes hadden afgewerkt. Doorgaan en niet opgeven was de boodschap."
Vandaag is Meert Sensei van de Taisho Karateclub Lede.
JEAN-PIERRE MEERT
1987
Bron tekst: Taisho Karateclub Lede
Bron afbeelding 1&3: Taisho Karateclub Lede
Bron afbeelding 2: De Voorpost | 13 februari 1987
Op 6-jarige leeftijd ging Sabine voor het eerst op tennisles. Al snel zagen leraars "er wel wat talent in." Op haar elfde trok ze naar Tennis&Studie in Wilrijk waar ze door de tennisfederatie klaargestoomd werd voor een internationale tenniscarrière. Na het beëindigen van het humaniora stond ze al snel in de top 20 van het internationale vrouwentennis.
12 jaar lang draaide ze mee in de subtop van het vrouwentennis met als hoogste een 16de plaats op de WTA ranking. Ze werd 2 keer sportvrouw van het jaar, won 7 WTA Tour events, haalde de kwartfinales op de Australian Open en deed mee aan 3 Olympische Spelen, Barcelona, Atlanta en Sydney.
Een fijne anekdote: toen Sabine tijdens een interview de vraag kreeg waar ze (als 10-jarige meisje) van droomde, zei ze al lachend: "Later in Wimbledon mogen spelen." Zeer bescheiden wou ze het toen schoppen tot lesgeefster in de tennis.
Sabine Appelmans was amper 15 jaar toen ze voor de eerste maal werd uitgeroepen als sportlaureaat van de stad Aalst.
SABINE APPELMANS
Bron afbeelding 1: De Voorpost | 8 november 1991
Bron afbeelding 2: De Gazet van Aalst | 3 december 1982
Bron tekst: Sabine Appelmans
Bron tekst: De Gazet van Aalst | 3 december 1982
1989
Erwin Van nieuwenhove begon met atletiek in 1972 met een overwinning op de ‘scholenveldloop’ in het park van Aalst. Hij specialiseerde zich na 800m en veldlopen in speerwerpen en meerkampen.
In 1989, het jaar dat Van Nieuwenhove uitgeroepen werd tot sportlaureaat van de stad Aalst, behaalde hij de titel van Belgisch Kampioen tienkamp: alle categorieën.
In totaal behaalde Van Nieuwenhove 120 titels: 31 Belgische, 20 Vlaamse en 69 Provinciale.
Bron tekst: Atletiek land van Aalst
Bron afbeelding 1: Voor Allen | 27 oktober 1978
Bron afbeelding 2: De Voorpost | 17 juli 1981
